W Polsce od ponad 10 lat co roku przybywa wiele kilometrów nowych dróg. Wiele dróg jest przebudowywanych i modernizowanych. Utrzymanie rozwijającej się infrastrukturyw jak najlepszym stanie i zapewnienie jej trwałości jak najniższym kosztem jest wyzwaniem przed którym stają firmy wykonawcze i zarządcy dróg.

Od marca tego roku tematem numer jeden jest koronawirus – SARS-CoV-2, który wywołuje chorobę COVID-19. Podobnie jak SARS i MERS – wirus SARS-CoV-2 najprawdopodobniej rozprzestrzenia się drogą kropelkową na odległość ok. 2 m. Z tego też powodu zalecana jest dezynfekcja powierzchni i przedmiotów, z którymi mamy częsty kontakt, takich jak blaty, klamki, klawiatury komputerów czy dziecięce zabawki. Jak w tej sytuacji wyglądają obowiązki zarządcy drogi?

Wraz z postępującym zanieczyszczeniem środowiska, w wyniku emisji pyłami PM10 oraz PM2,5 bardzo ważnym problemem staje się wprowadzanie wszelkich działań, których celem jest obniżanie emisji tychże pyłów. Pyły te, jak wiadomo, powstają głównie podczas spalania niskiej jakości paliw stałych w kotłach starego typu, ale także podczas prac drogowych, w tym zamiatania ulic i placów.

Świadomość w zakresie nawierzchni z betonu cementowego, czyli inaczej nawierzchni sztywnych, za sprawą głośnej dyskusji zapoczątkowanej w 2014 r., znacznie się poprawiła. Po ogłoszeniu przez GDDiA, że ok. 800 km dróg ekspresowych i autostrad realizowanych w ramach programu budowy dróg krajowych będzie posiadało nawierzchnię sztywną, w środowisku zaczęła się bardzo silna wymiana argumentów na temat wad i zalet  poszczególnych typów konstrukcji.

Nieruchomości drogowe dość specyficzne z racji charakteru ich użytkowania, podlegają regulacji przepisów szczególnych. Ustawa o drogach publicznych jest podstawowym aktem prawnym regulującym kwestie związane z drogami i ich zarządzaniem. Niemniej jednak nie jest jedynym – często w postępowaniach związanych z pasem drogowym dróg publicznych konieczna jest znajomość przepisów innych niż ustawa o drogach publicznych i akty wykonawcze do niej.

Dzisiejsze czasy charakteryzują się stresem, pośpiechem, rozpaczliwym podążaniem za modą i pieniądzem. Pomimo chwilowego wstrzymania oddechu na czas pandemii i zamknięcia się w domach – powoli wracamy do „normalności”.

Aktualny stan gospodarki, na który wpływ ma sytuacja covidowska, należy uznać za skomplikowany i złożony. Z jednej strony kolejne branże ulegają odmrożeniu, a z drugiej w życie wchodzą następne regulacje szczególne mające uchronić gospodarkę przed niszczącą ją covidową kulą śnieżną. Powyższe wpływa m.in. na coraz trudniejsze stosowanie dotychczasowych regulacji ustanowionych na czas trwania epidemii, w szczególności wobec ich dalszej ewolucji.

Regulacje ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: ustawa o COVID-19), zauważają zarówno główne relacje zamówieniowe ulokowane na linii zamawiający–wykonawca, jak i stosunki łączące wykonawców z podwykonawcami, a także podwykonawców z dalszymi podwykonawcami. Przepisy tzw. ustawy o COVID-19 uzupełniają przepisy p.z.p. rodząc po stronie zamawiających nowe wątpliwości, które nie pozostają obojętne dla przebiegu procesu inwestycyjnego w branży drogowej.

Każdy użytkownik dróg publicznych zdaje sobie sprawę, jak ważne jest prawidłowe ich utrzymanie i oznakowanie. W dużej mierze od właściwej widoczności i prawidłowego umieszczenia znaków zależy ilość wypadków drogowych, a co za tym idzie – również ilość (i wysokość) odszkodowań od zarządcy drogi za niewłaściwe ich umieszczenie. Bo przecież jednym z podstawowych obowiązków zarządcy drogi jest utrzymanie nie tylko samej drogi, ale także urządzeń czy zabezpieczających ruch znaków drogowych w stanie zdatnym do użytku.