Wpusty uliczne

Woda to największy wróg kierowców. Aby drogi były przejezdne, trzeba ją odprowadzić z korony drogi. Odprowadzenie to należy zrobić odpowiednio i w sposób kontrolowany, dlatego też ważne jest poprawne i właściwe zaprojektowanie oraz dobranie wpustów ulicznych. Wybór odpowiedniego rozwiązania zapewni sprawne funkcjonowanie systemu kanalizacji, a tym samym – w dalszej perspektywie – oszczędność czasu i pieniędzy. Podczas projektowania odwodnienia należy zwrócić szczególną uwagę na kilka czynników:

• natężenie opadów,
• obszar powierzchni, z jakiej odprowadzana będzie woda,
• typ powierzchni – należy pamiętać, że z niektórych materiałów trudniej odprowadzić wodę, np. z nawierzchni z kostki brukowej,
• określenie maksymalnego obciążenia, któremu odwodnienie będzie poddawane (w zasadzie występuje 6 klas obciążeń wg normy PN-EN 1433, opisanych szczegółowo poniżej).

Parametry odwodnienia liniowego

Poniżej znajdują się podstawowe parametry odwodnienia liniowego, które można dobierać w zależności od potrzeb:

• materiał, z którego są wykonane,
• szerokość, długość i głębokość odwodnienia,
• ilość oraz miejsca odpływów,
• średnice kielichów przyłączeniowych,
• rodzaj przykrycia,
• procentowy spadek,
• rodzaj ruchu: pieszy lub kołowy w klasach od A15 do F900.

„Brama” dla wody

Elementem, który bezpośrednio odbiera wodę z jezdni, jest kratka ściekowa. Jest to dosłownie „brama”, przez którą woda musi przejść, aby zostać odprowadzona. Dlatego też odpowiedni dobór tego elementu jest szalenie ważny. Wpust uliczny (wpust ściekowy, studzienka ściekowa) jest to urządzenie do przejęcia wód opadowych z powierzchni i odprowadzenia poprzez przykanalik do kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej. Tyle z definicji, powtarzanej w każdej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST), dotyczącej regulacji pionowej wpustów ulicznych. Na polskim rynku dostępnych jest wiele rodzajów wpustów, producenci co chwilę ulepszają bowiem swoje produkty. Jednym z najważniejszych kryteriów podczas projektowania odwodnienia jest jego zdolność przenoszenia długotrwałych obciążeń. W tym przypadku wybiera się maksymalne obciążenie, któremu może być poddane odwodnienie – przy założeniu, że ruch będzie intensywny, a nie jednorazowy.

Klasy odporności na obciążenia

W normie PN-EN 1433 wpusty ściekowe podzielone zostały na klasy odporności na obciążenia. Każda z klas jest przeznaczona do stosowania w innym miejscu, w zależności od obciążenia, jakiemu będzie poddawana podczas użytkowania.

• Grupa 1 – co najmniej klasa A15 Wpusty umiejscowione na powierzchniach przeznaczonych wyłącznie dla pieszych i rowerzystów, takich jak drogi dla pieszych, ścieżki rowerowe czy – ewentualnie – podjazdy przydomowe. Projektowane obciążenie to 15 kN (1,5 t).
• Grupa 2 – co najmniej klasa B125 Drogi i obszary ruchu pieszego, powierzchnie równorzędne, parkingi lub tereny parkowania samochodów osobowych.
• Grupa 3 – co najmniej klasa C250 Dotyczy tylko zwieńczeń wpustów ściekowych usytuowanych przy krawężnikach w obszarze, który (mierzony od ściany krawężnika) może sięgać w tor ruchu maksimum 0,5 m, a w drogę dla pieszych – maksimum 0,2 m.
• Grupa 4 – co najmniej klasa D400 Jezdnie dróg (również ciągi pieszo-jezdne), utwardzone pobocza oraz obszary parkingowe, dla wszystkich rodzajów pojazdów drogowych.
• Grupa 5 – co najmniej klasa 600 Powierzchnie poddane dużym naciskom od kół, np. rampy, porty i doki.
• Grupa 6 – co najmniej klasa F900 Powierzchnie poddane szczególnie dużym naciskom od kół, np. pasy startowe dla samolotów.