Nowelizowana ustawa o odpadach w znacznym stopniu zmienia zasady postępowania z odpadami powstającymi w trakcie eksploatacji, remontu i budowy dróg.
Większość przepisów ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) weszła w życie 23 stycznia 2013 r. Ustawa ta wprowadza liczne zmiany w zakresie zasad postępowania z odpadami, w tym powstającymi w związku z utrzymaniem, remontami i budową dróg.
Przyczynami znowelizowania przez Sejm RP tej ustawy były zarówno konieczność wdrożenia do polskiego prawa kolejnych przepisów unijnych, jak i potrzeba dokonania korekt dotychczas obowiązujących regulacji.
Zakres tematyczny ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (podobnie jak „starej” ustawy o odpadach) obejmuje zagadnienia dotyczące podstawowych zasad postępowania z odpadami, w tym kluczowych definicji. Zawiera ona zasady regulacji gospodarowania odpadami, w tym ich unieszkodliwiania, odzysku, magazynowania, zbierania i transportu. Wskazuje, jak prowadzić ewidencję i sprawozdawczość odpadową, oraz określa zasady wykonywania i eksploatacji specjalnych obiektów gospodarowania odpadami, jakimi są składowiska i spalarnie odpadów. W ustawie znajdziemy także kluczowe wytyczne dotyczące postępowania z niektórymi specyficznymi rodzajami odpadów (złomem metali, odpadami medycznymi itd.) oraz regulacje dotyczące stosowania sankcji karnych i kar finansowych.
Zakres przywołanych przepisów i ich duże znaczenie dla prawidłowego postępowania z odpadami powodują, że z treścią nowej ustawy powinny się zapoznać wszystkie podmioty prowadzące działalność w szeroko rozumianej branży drogowej.
Poniżej przedstawiono te z przepisów ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach, które – w ocenie autora – są najbardziej związane z funkcjonowaniem dróg o charakterze gminnym i powiatowym.
Wytwarzanie odpadów – nowe zasady postępowania
Omawiając przepisy obowiązującej obecnie ustawy o odpadach, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na regulacje dotyczące wytwarzania odpadów. Przepisy te powinny znać zarówno podmioty odpowiadające za utrzymanie dróg, jak i te wykonujące w ich obrębie prace remontowe czy realizujące nowe inwestycje. Nowelizacja całkowicie zmieniła zasady urzędowej regulacji wytwarzania odpadów. Poprzednia ustawa o odpadach przewidywała wydawanie w tym celu decyzji, takich jak pozwolenia na wytwarzanie odpadów, decyzje zatwierdzające programy gospodarki odpadami niebezpiecznymi lub decyzje zatwierdzające programy gospodarki odpadami. Dodatkowo, wytwórcy odpadów przedkładali informacje o wytworzonych odpadach i sposobach ich zagospodarowania. Natomiast od 23 stycznia 2013 r. jedyną formą zgód administracyjnych, regulujących wytwarzanie odpadów, są wydawane w tym celu pozwolenia. Zasady ich uzyskania zawarte są obecnie w całości (art. 180–200) w treści ustawy z 27 czerwca 2001 r. Prawo ochrony środowiska, zmienionej omawianą ustawą z 14 grudnia 2012 r. o odpadach. Podobnie jak to było kiedyś, pozwolenia na wytwarzanie odpadów są wymagane do wytwarzania odpadów niebezpiecznych o masie powyżej 1 tony rocznie lub odpadów innych niż niebezpieczne o masie powyżej 5 tys. ton rocznie. Wydają je (tak jak kiedyś) właściwi miejscowo marszałkowie województw, starostowie (prezydenci miast na prawach powiatów) oraz regionalni dyrektorzy ochrony środowiska (zgodnie z art. 378 ustawy Prawo ochrony środowiska).
Pojawiające się obecnie interpretacje prawne na temat zasad wydawania pozwoleń na wytwarzanie odpadów wskazują, że powinny one dotyczyć wyłącznie przypadków wytwarzania odpadów w związku z eksploatacją instalacji w ilościach przekraczających wskazane w ww. przepisach normy. Przyjąć zatem należy, że pozwolenia te nie powinny być wymagane od podmiotów wytwarzających odpady w związku z eksploatacją instalacji,
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
