22 / 68
wykonanie warstwy wyrównującej lub profilującej,
rowki i nierówności występujące po frezowaniu mogą
bowiem osłabić przyczepność wyrobu do warstw bi-
tumicznych (choć niektórzy producenci dopuszczają
pozostawienie rowków po frezowaniu – o głębokości
nie większej niż 10 mm). Zaleca się również wypeł-
nienie wszelkich pęknięć w starej nawierzchni oraz
uzupełnienie szczelin masą mineralno-asfaltową.
Bardzo ważnym aspektem jest możliwość wbudo-
wywania wyrobów syntetycznych pod jedną lub między
dwie warstwy asfaltowe. Producenci często wyraźnie
określają, że ich wyroby mogą być wbudowywane tylko
między dwie warstwy bitumiczne (np. siatka ARMAPAL G).
W przyszłości może to być jeden z głównych powodów
nieuznania przez producenta syntetyku – w razie sytuacji
spornych – gwarancji.
Odparowana czy nie?
Wyroby syntetyczne, takie jak włókniny czy siatki, nale-
ży układać na podłożu skropionym emulsją, przy czym
zaleca się tutaj najczęściej kationowe emulsje asfaltowe,
modyfikowane polimerami. Wielkość skropienia należy
zweryfikować bezpośrednio na budowie, ale można
przyjąć ogólne wartości od 0,3 do 0,6 kg/m
2
w zależno-
ści do rodzaju wyrobu oraz stanu nawierzchni skrapianej.
Większość dokumentów i wytycznych zaleca układanie
syntetyków dopiero po odparowaniu wody z emulsji,
choć są także wykonawcy, którzy twierdzą, że lepiej
układać np. włókniny czy siatki bezpośrednio po skro-
pieniu emulsją, ponieważ łatwiej jest wtedy wykonywać
wszelkie poprawki w ułożeniu syntetyku (co jest znacznie
trudniejsze, gdy woda z emulsji odparuje). Tak naprawdę
poprawne są obie metody, pod warunkiem spełnienia
podstawowej zasady – że warstwy asfaltowe są wbu-
dowywane dopiero po całkowitym odparowaniu wody
z emulsji i sprawdzeniu poprawności ułożenia wyrobu
oraz jego przylegania do powierzchni. W przypadku
miejscowych sfalowań i nierówności wyrób należy prze-
ciąć oraz tak ułożyć, aby fragmenty wyrobu nakładały
się na siebie.
Siatki i włókniny można rozkładać na nawierzchni
w sposób ręczny lub zmechanizowany. Niektóre wyroby
na początku należy dodatkowo przytwierdzić do pod-
łoża, przy użyciu np. bolców mocujących i talerzyków
dociskowych. W celu uniknięcia powstawania fałd i nie-
równości co ok. 15 m zaleca się unieść rolkę z wyrobem
lekko do góry i naprężyć. W przypadku występowania
w nawierzchni takich urządzeń jak studnie czy wpusty za-
leca się obcięcie siatki, tak aby pozostawić ok. 10–15 cm
do ich obrysu.
Łączenie wyrobów
Każdy producent bardzo dokładnie opisuje warunki
łączenia wyrobów w przypadku występowania łą-
czeń podłużnych i poprzecznych. Jeśli więc w ST
nie zapisano wymagań w tym zakresie, można
stosować najczęściej przyjmowane zalecenia, to
znaczy nakładanie się rolek w kierunku podłużnym
co najmniej na 10–15 cm, a w kierunku poprzecznym
– na ok. 50 cm. Ważne jest przy tym, aby połącze-
nia podłużne i poprzeczne warstw bitumicznych nie
pokrywały się z łączeniami występującymi na syn-
tetyku. Częstym problemem dla wykonawców jest
wbudowywanie syntetyków (dotyczy to szczególnie
siatek) na łukach poziomych o małych wartościach
promieni w planie drogi. W takich przypadkach zaleca
się pocięcie siatki na fragmenty i ułożenie ich w taki
sposób, aby nakładały się wzajemnie na siebie, a na-
stępnie przytwierdzenie ich do podłoża.
Generalnie zaleca się zredukowanie do minimum
ruchu pojazdów po rozłożonych syntetykach. Można
dopuścić co najwyżej ruch technologiczny, jednak
przy zachowaniu dużej ostrożności i stałej kontroli (aby
w razie potrzeby natychmiast zareagować, np. poprzez
ograniczenie dopuszczalnego tonażu pojazdów poru-
szających się po warstwie). Nie wolno również zezwalać
na wykonywanie takich manewrów jak nagłe hamowa-
nie, przyspieszanie czy skręcanie.
W większości przypadków ułożenie syntetyków nie
ma znaczącego wpływu na technologię wykonywania
warstw bitumicznych. Należy przestrzegać wszystkich
wymogów dla procesów układania poszczególnych
warstw z mieszanek mineralno-asfaltowych, w tym
w szczególności temperatur wbudowywania oraz gra-
nicznych temperatur zagęszczania. Podczas poruszania
się rozściełacza trzeba stale kontrolować stan ułożenia
wyrobu na podłożu, aby nie dochodziło do jego sfalowań
pod wpływem ruchu maszyny.
Sprzęt zagęszczający
Jedną z ważniejszych spraw dotyczących wykonawcy
warstw asfaltowych jest w tym przypadku odpowiedni
dobór sprzętu zagęszczającego. Często producenci
nie zezwalają na zastosowanie walców wibracyjnych,
a dopuszczają jedynie statyczne, aby redukować do mi-
nimum możliwość przemieszczania się siatki w płasz-
czyźnie pionowej i poziomej. Wykorzystanie walców
wibracyjnych dopuszcza się tylko w przypadku wbu-
dowywania mieszanek w grubych warstwach, powyżej
8 cm, ale i tutaj zalecana jest bardzo duża ostrożność
i umiar w stosowaniu wibracji.
N R 6 L U T Y 2 0 1 3
20
TECHNOLOGIE