Udział zieleni w pasie drogowym wpływa na jego właściwości ekologiczne, estetyczne i konstrukcyjne, a także stanowi rezerwę terenu pod ewentualną modernizację drogi – poszerzenie jezdni i poboczy.
Przypatrując się pasowi drogowemu, można zauważyć występowanie nawierzchni sztucznych i powierzchni zielonych. Powierzchnie zielone w pasie drogowym to: pas rozdziału ruchu, nieutwardzone pobocza, skarpy, suche rowy i pasy powiązania z terenem. Występują tam wszystkie rodzaje zieleni, to jest: zieleń niska (trawniki), zieleń średnia (krzewy) oraz zieleń wysoka (drzewa).
Pierwsze pisemne informacje na temat upiększania krajobrazu pochodzą z XVIII w. [1]. W 1836 r. sformułowano następującą listę korzyści wynikających z zadrzewienia dróg:
- upiększenie kraju,
- ochrona podróżnych przed gorącem i burzami,
- poprawa klimatu przez łagodzenie intensywności wiatrów,
- stworzenie korzystniejszych warunków wzrostu roślin,
- zapobieganie wysychaniu, erozji i odmineralizowaniu gleby.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
