Nawet na terenach o niekorzystnej budowie geologicznej podłoża można zbudować nową drogę. Znanych jest bowiem wiele sposobów na wzmacnianie słabego podłoża gruntowego.
Przy projektowaniu infrastruktury drogowej – zarówno w miastach, jak i na terenach zamiejskich – zdarza się napotkać bardzo niekorzystną, z punktu widzenia konstrukcji drogowej, budowę geologiczną podłoża. Przypadki takie dotyczą konieczności budowy dróg przebiegających przez tereny występowania torfów na dużych głębokościach. Czasami nawet na terenach silnie zurbanizowanych można trafi ć na duże pokłady gruntów słabonośnych. W takich przypadkach projektant musi, po dokładnym rozpoznaniu geologii terenu, zdecydować o najlepszym rozwiązaniu technicznym, zapewniającym trwałość konstrukcji, biorąc jednocześnie pod uwagę aspekt fi nansowy.
Znanych jest wiele sposobów wzmacniania słabego podłoża, nienadającego się na bezpośrednie posadowienie konstrukcji drogowej. Najbardziej popularne metody zostały opisane w wytycznych GDDKiA1. Opisane są tam m.in. takie technologie, jak:
- stabilizacje gruntu cementem, wapnem i innymi spoiwami,
- wymiana gruntu,
- wzmacnianie wgłębne gruntu,
- konsolidacja podłoża,
- pale żwirowo-piaskowe,
- gwoździowanie i kotwienie gruntu,
- wypełnienie lekkimi materiałami,
- zastosowanie geosyntetyków.
W artykule szczególną uwagę zwrócono na technologie wzmacniania słabego podłoża z zastosowaniem geosyntetyków – głównie geosiatek i geokomórek – oraz wykorzystanie w konstrukcji drogowej lekkich kruszyw keramzytowych. Podawane w artykule ceny materiałów są średnimi cenami netto.
Polskie normy
Często projektanci stosują w konstrukcji stabilizację gruntów cementem. Warto więc zdawać sobie sprawę, że obecnie w zbiorze polskich norm aktualne są trzy dokumenty związane z mieszankami gruntu/kruszywa i cementu:
- PN-S-96 012:1997 Drogi samochodowe – Podbudowa i ulepszone podłoże z gruntu stabilizowanego cementem;
- PN-EN 14 227-10:2006 Mieszanki związane spoiwem hydraulicznym – Specyfikacja – Część 10: Grunty stabilizowane cementem (norma dostępna w języku angielskim, nie została wprowadzona przez dokument WT-5 2010);
- PN-EN 14 227-1:2007 Mieszanki związane spoiwem hydraulicznym – Wymagania – Część 1: Mieszanki związane cementem (norma wprowadzona przez dokument WT-5 2010).
Taka sytuacja budzi czasami pytania i wątpliwości co do wyboru odpowiedniej normy podczas tworzenia specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót. Należy jednak pamiętać, aby nie łączyć ww. dokumentów, gdyż wymagania w nich podane mogą się różnić.
Geosiatki płaskie
Geosiatki są produktami syntetycznymi, wytwarzanymi
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
