Stabilizacja gruntu na miejscu jest jedną z praktyk stanowiących podwaliny konstrukcji drogowej. Właściwości gruntu rodzimego lub nasypowego poniżej konstrukcji nawierzchni decydują o projektowaniu i wykonaniu – a co za tym idzie – trwałości samej drogi. Od rodzaju gruntu zależy sposób jego stabilizacji – hydrauliczny, mechaniczny bądź chemiczny. W przypadku gruntów o niskiej nośności należy wzmocnić je poprzez zagęszczanie mechaniczne bądź zmianę składu, czyli dodanie spoiw hydraulicznych czy cementu.
W przypadku gruntów o małej nośności należy wzmocnić je poprzez zagęszczanie mechaniczne bądź zmianę składu, czyli dodanie spoiw hydraulicznych czy cementu. Poprzez stabilizację mechaniczną gruntu lub kruszyw w warstwie podbudowy drogowej rozumie się zagęszczanie fizyczne sprzętem ciężkim, tj. walcami i zagęszczarkami w celu doprowadzenia do odpowiednich parametrów wskaźnika zagęszczenia oraz modułów nośności. Stabilizacja chemiczna oraz hydrauliczna polega na zmianie składu gruntu poprzez reakcje zachodzące między cząstkami gruntu a składnikami dostarczanymi poprzez wylewanie środków hydrofobowych oraz wysiewanie spoiw hydraulicznych, tj. cementu, wapna czy spoiw drogowych. W niniejszym artykule omówiono szczegółowo proces wykonywania stabilizacji na miejscu przy pomocy spoiw hydraulicznych.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
