Drogi bitumiczne to jedne z najpopularniejszych typów nawierzchni w Polsce. Ich częste stosowanie wynika z zalet związanych z konstrukcją podatną, dzięki której wykazują dużą tolerancję na obciążenia eksploatacyjne i deformacje podłoża. Trwałość nawierzchni może być jednak mniejsza, jeżeli zarządca zapomni o regularnym przeprowadzaniu zabiegów utrzymaniowo-remontowych.
W zależności od rodzaju i stopnia uszkodzenia należy podejmować różne prace utrzymaniowe. Podstawą do ich określenia powinna być analiza przyczyn powstania uszkodzeń, która pozwoli racjonalnie podejmować decyzje o wyborze metody remontu i która uwzględni także jej efektywność kosztową.
Spoiny technologiczne
Spoiny technologiczne to spoiny podłużne – przeważnie powstają w osi jezdni oraz poprzeczne – w miejscach, gdzie kończyły się dzienne działki robocze przy układaniu nawierzchni, a także na styku nowej i starej konstrukcji.
Spoiny takie powinny być odpowiednio wykonywane i zabezpieczane już na etapie budowy. Niedopuszczalne jest wykonywanie w jednej linii spoin technologicznych wszystkich warstw konstrukcyjnych. Oznacza to, że spoiny w podbudowie i warstwie wiążącej powinny być przesunięte względem siebie, co pozwoli zmniejszyć ryzyko degradacji jezdni przez wodę wnikającą w zniszczone spoiny warstwy ścieralnej. Taka sama zasada dotyczy również spoin poprzecznych. W przypadku łączenia nowej jezdni z istniejącą, starą konstrukcją konieczne jest wykonywanie tzw. schodkowania warstw. Nie wolno łączyć obu konstrukcji w jednym przekroju, ponieważ doprowadzi to do uszkodzenia połączenia i powstawania głębokich spękań poprzecznych.
Spoiny technologiczne w warstwie ścieralnej z czasem ulegają zniszczeniom i wykruszeniom. Jeśli zachowano rygory wykonawcze, a spoina warstwy ścieralnej nie pokrywa się ze spoiną niższych warstw, to jej naprawę można ograniczyć do wypełnienia specjalistycznymi masami elastycznymi (bitumicznymi). Jeśli jednak są to głębokie pęknięcia, sięgające podbudowy lub nawet podłoża, to konieczne jest przebudowanie konstrukcji w miejscu spoin technologicznych. Samo wypełnienie masą bitumiczną nie zawsze będzie skuteczne, gdyż masy takie są elastyczne i odporne na rozerwanie tylko do pewnej grubości i głębokości. Należy zawsze przestrzegać precyzyjnych zaleceń producenta, zarówno tych, które dotyczą wypełniaczy na gorąco, jak i na zimno.
Ubytki powierzchniowe
Przyczyn powstawania ubytków powierzchniowych może być wiele. Mogą one być wynikiem błędów wykonawczych na etapie projektowania składu mieszanki, jej transportu lub samego wbudowania – często dochodzi tutaj do rozsegregowania masy. Prowadzi to do występowania miejsc, gdzie kruszywo jest słabiej otoczone asfaltem, przez co nawierzchnia jest mniej odporna na obciążenia i niskie temperatury zimowe.
Często na drogach zamiejskich o przekroju bez krawężników występuje problem licznych spękań siatkowych przy krawędzi. Są one wynikiem słabej konstrukcji przy krawędzi, co jest dobrze widoczne w przypadku wąskich dróg, na których występuje ruch ciężarowy i maszyn rolniczych. Spękania siatkowe z czasem przeradzają się w wykruszenia i ubytki, a w konsekwencji mogą nawet doprowadzić do całkowitej degradacji konstrukcji jezdni.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
