61 / 68
Z tworzywa lub drewna
W warunkach polskich dróg zasłony przeciwśnieżne
stosowane są jako zakładane jedynie na czas zimy
elementy z siatki z tworzywa, ze specjalnie opraco-
wanym systemem otworów. Kilkadziesiąt lat temu
stosowane były jeszcze ogrodzenia drewniane, lecz
były one bardziej kłopotliwe ze względów logistycznych
utrzymaniowych – siatkę z tworzywa łatwiej założyć
i zdjąć niż sztywne drewniane ogrodzenia. Natomiast
w krajach takich jak Stany Zjednoczone czy Skandy-
nawia, gdzie pasy drogowe są bardzo szerokie, buduje
się całoroczne ogrodzenia drewniane. Oczywiście, jest
to związane z klimatem oraz własnością gruntu. W wa-
runkach klimatu kontynentalnego w Stanach Zjedno-
czonych ogrodzenia te w okresie letnim stosowane są
jako osłona przed burzami piaskowymi oraz schro-
nienie przed słońcem dla zwierząt. Ponadto, bardzo
często porastały one roślinnością, tworząc „zielone
mury”, co doprowadziło do powstawania „naturalnych
zasłon przeciwśnieżnych”. Są to nasadzenia drzew
oraz krzewów wzdłuż drogi w specjalnie uformowanych
pasach oraz dobranych wysokościach roślinności. Jest
to najbardziej ekologiczny i estetyczny sposób ochrony
przeciwśnieżnej.
Klasyfikacja zasłon
przeciwśnieżnych
Zasłony przeciwśnieżne są klasyfikowane w zależ-
ności od użytych do ich budowy materiałów i ich
rozmieszczenia.
• Płoty przeciwśnieżne
Płoty przeciwśnieżne są to drewniane ogrodzenia za-
trzymujące śnieg, wykonane z pionowych lub pozio-
mych listew drewnianych. Wyróżnia się kilka ich typów.
Szwedzki pierwowzór składał się z poziomych listew,
opartych na trzech podporach. Cały element pochy-
lony był zgodnie z kierunkiem wiatru, a dla utrzymania
stabilności w przeciwną stronę skierowane były odciągi.
Miał on wysokość 160 cm (rys. 1).
Konstrukcje stosowane w USA są wysokie na
ponad 3 m. Pełnią one zazwyczaj funkcję tymczaso-
wych barykad dla śniegu; lecz ze względu na ich ciągły
montaż i demontaż są podatne na uszkodzenie ich in-
tegralności strukturalnej. Opracowanie tych zasłon jest
dziełem Ronalda D. Tablera. Po wielu latach pomiarów
i doświadczeń opracował on siedmioprofilowy schemat
osadzania się śniegu w okolicy zasłon. Płotki spowalniają
wiatr, co powoduje osadzanie się śniegu także przed
ogrodzeniem. W literaturze można znaleźć wylicze-
nia, w których stwierdza się, iż przy 50% porowatości
ogrodzenia przed zasłonami osadza się 15% całości
zatrzymanego śniegu [2]. To osadzanie przed płotkami
rozpoczyna się w odległości równej 15 wysokościom
ogrodzenia. Następnie wiatr przedziera się przez płot, co
powoduje drastyczną zmianę jego siły oraz zaburzenie
nośności podmuchu. Zaraz za zasłonami tworzy się
przesmyk z małymi wartościami osadzania się opadu,
a następnie zaspa. Jej kolejne etapy wzrostu ukazuje
rysunek 2. Osadzanie śniegu zajmuje odległość od płotu
równą ok. 30–35 wysokościom ogrodzenia.
Rys. 1. „Szwedzki” płot
przeciwśnieżny, używany
przez Union Pacific
Railroad od początku
1885 r., był pierwowzorem
standardowego ogrodzenia
przeciwśnieżnego
wykorzystywanego
przez Wyoming Highway
Department aż do końca
1971 r. [1]
d r o g i g m i n n e i p o w i at o w e
59
POMYSŁ NA…