58 / 68
mego i pionowego. W wielu miejscach stanowiska takie
oznakowane są jedynie znakiem D-18 a „parking – miej-
sce zastrzeżone”, który oznacza miejsce przeznaczone
na postój pojazdu uprawnionej osoby, lecz, niestety,
nie wskazuje jednoznacznie, iż jest to miejsce dla osób
niepełnosprawnych. Prawidłowe oznaczenie składa się
ze znaków pionowych D-18 a i T-29, informacji o ilości
miejsc oraz znaku poziomego P-20. Rozporządzenie
dopuszcza możliwość zastosowania znaku P-24, który
informuje o przeznaczeniu danego stanowiska parkingo-
wego (oczywiście, wspólnie ze znakiem P-18).
Ze względu na różnorodne potrzeby osób niepełno-
sprawnych projektant parkingu powinien przeanalizować
otoczenie pod względem możliwości dogodnego korzy-
stania z wyznaczonych miejsc. Jeśli stanowiska usytuowa-
ne będą w pobliżu miejsc i instytucji o dużym natężeniu
w korzystaniu z ich usług przez osoby poruszające się na
wózkach inwalidzkich, należy przeanalizować możliwość
korzystania ze zbiorowego transportu osób niepełnospraw-
nych. W takim przypadku należy nie tylko zwiększyć po-
wierzchnię stanowisk, ale również zlokalizować je w pobliżu
głównych wejść do budynku.
Estetyka na parkingach
Brak parkingów to jedno, a ich estetyka to dru-
gie. Fakt, że stanowią one mniej istotny element
inwestycji – zarówno w przypadku budownictwa
mieszkaniowego, jak i projektowania przestrzeni
komercyjnych – sprawia, że przestrzeń ta również
od strony designu jest nieciekawa i standardowa.
Projektując parkingi, niezmiernie rzadko planuje się
niestandardowe rozwiązania, nie wykorzystuje się też
nowoczesnych technologii usprawniających kierow-
com parkowanie. Estetyka parkingów to bowiem nie
tylko nowa, kolorowa kostka brukowa. Należy pamię-
tać, iż w nowoczesnym planowaniu i projektowaniu
każdą wolną przestrzeń powinno się projektować
jako tereny zielone. Dlatego też zaleca się projekto-
wanie nasadzeń wokół parkingów. Posadzenie kilku
drzew oraz krzewów zapewni miły dla oka widok,
a także cień na betonowej płycie parkingu. Kilka lat
temu modne było brukowanie parkingów płytami
ażurowymi. Pomysł w założeniach był świetny – nie
trzeba było budować specjalnych systemów odpro-
wadzania wody deszczowej, a do tego nawierzch-
nia parkingu miała mieć przyjemne i uspokajające
kolory. Niestety, w polskich realiach pogodowych
przez większość czasu parkingi nie były przyjemnie
zielone, lecz błotnisto szare. Zrezygnowano więc
z tego rozwiązania, dlaczego jednak nie próbowano
szukać czegoś nowego? Bardzo dobrym przykładem
jest choćby tworzenie wysp z drzewami lub krzewami
w miejscach, gdzie jest zbyt mało miejsca na utwo-
rzenie kolejnego stanowiska.
Fot.
Dreamstime.comN R 6 L U T Y 2 0 1 3
56
Projektowanie