Już na etapie projektowania, a następnie dalszego zarządzania siecią drogową, priorytetem powinno być bezpieczeństwo pieszych i rowerzystów. W praktyce nie zawsze udaje się je uzyskać ze względu na ograniczoną szerokość pasa drogowego, która wymusza projektowanie chodników bezpośrednio przy jezdni. W takich sytuacjach z pomocą przychodzą dodatkowe urządzenia bezpieczeństwa ruchu – barierki ochronne segmentowe lub łańcuchowe.
Ich zastosowanie ma szczególnie duże znaczenie w zabudowie miejskiej, w pobliżu placówek publicznych, szkół i przedszkoli czy też punktów generujących duże natężenie ruchu (tj. centra handlowe, stacje benzynowe, obiekty sportowe itp.). Najlepszym rozwiązaniem jest fizyczne odseparowanie od siebie różnych grup rodzajowych użytkowników ruchu czyli pojazdów, pieszych i rowerzystów. Można to realizować np. poprzez odsunięcie ciągów pieszo-rowerowych od jezdni z wykonaniem pasów zieleni.
Kiedy stosować barierki ochronne?
Barierki ochronne stosuje się wtedy, gdy istnieje realne zagrożenie dla ruchu pieszego i rowerowego, co nie zawsze musi oznaczać ryzyko zderzenia z pojazdem. Rozporządzenie o znakach i sygnałach drogowych nie precyzuje jasno, w jakich przypadkach należy stosować barierki ochronne.
Barierki takie zaleca się montować na chodnikach w przypadku rzeczywistej prędkości jazdy pojazdów przekraczającej 50 km/h. Dotyczy to w szczególności miejskich dróg klasy G i GP oraz niektórych ulic klasy Z, stanowiących obwodnice lub ważniejsze ciągi w mieście.
Ponadto barierki należy stosować również w celu ochrony pieszego i rowerzysty przed możliwością wpadnięcia do głębokiego rowu. Sytuacja taka występuje najczęściej w przypadku budowy samodzielnych ciągów pieszo-rowerowych lub dobudowy nowych do istniejących dróg w terenie zamiejskim, gdzie ukształtowanie terenu wymusza znaczne podniesienie niwelety chodnika. Wiąże się to często z koniecznością budowy rowów odwadniających zarówno jezdnię, jak i ciąg pieszo-rowerowy, gdyż na terenach niezurbanizowanych rzadko występuje sieć kanalizacji deszczowej. Barierki zaleca się montować, gdy wysokość nasypu wynosi powyżej 50-70 cm w zależności od nachylenia skarp.
Barierki powinno się też stawiać w miejscach szczególnie niebezpiecznych tj. na skrzyżowaniach, przejściach dla pieszych oraz w rejonie szkół i przedszkoli w celu wyeliminowania możliwości niekontrolowanego wtargnięcia pieszego na jezdnię w miejscu niedozwolonym. Na skrzyżowaniu kierowca zwraca największą uwagę na inne pojazdy i organizację ruchu (znaki, sygnalizację itp.), a dopiero później koncentruje uwagę na pieszych i rowerzystach.
Barierki segmentowe z elementów sztywnych
Występują dwa podstawowe typy barierek ochronnych – segmentowe i łańcuchowe. Najczęściej stosowane są barierki segmentowe ze względu na większą skuteczność w ochronie pieszych i rowerzystów. Mogą one występować w postaci prętowej (rurowej) lub z wypełnieniami pełnymi, np. z pleksy, elementów szklanych, metalowych, plastikowych itp. Drugi typ barierek stosowany jest głównie w rejonie przystanków tramwajowych zlokalizowanych w środku ulicy dwujezdniowej. Barierki rurowe występują w
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
