Jednym z najczęściej spotykanych rodzajów uszkodzeń na drogach zamiejskich są zniszczenia przy krawędzi jezdni. Problem ten dotyczy w szczególności dróg o przekroju drogowym, czyli bez dodatkowego obramowania krawężnikami, które stwarzałyby solidny opór dla warstw bitumicznych w czasie ich zagęszczania. W artykule omówiono najczęściej spotykane problemy związane z projektowaniem i wykonaniem stref przykrawędziowych w nawierzchniach bitumicznych w odniesieniu głównie do dróg zamiejskich.
Uszkodzenia krawędziowe mają kilka przyczyn, począwszy już od fazy projektowej (zbyt mała szerokość jezdni niedostosowana do warunków ruchowych), poprzez fazę wykonawstwa (błędy w produkcji masy i jej niewłaściwe oraz nieefektywne zagęszczanie), a kończąc na eksploatacji i niewłaściwych remontach prowadzonych w ramach bieżącego utrzymania sieci drogowej.
Analiza rzeczywistych warunków ruchowych
W czasie projektowania dróg i ulic najważniejszym punktem wyjścia powinna być zawsze dokładna analiza rzeczywistych i prognozowanych warunków ruchowych. Dotyczy to zarówno struktury rodzajowej, jak i natężeń ruchu. Należy pamiętać o tym, że muszą one dotyczyć szczytowych, które dla każdego odcinka drogi mogą być inne. W przypadku terenu miejskiego mówimy najczęściej o godzinie szczytowej lub tzw. szczycie porannym i popołudniowym. W odniesieniu do dróg zamiejskich nie zawsze jest to jednak najlepsze podejście do problematyki natężenia ruchu, więc należy brać pod uwagę rozkład w ciągu całego dnia z analizą dni o największej gęstości ruchu w skali roku.
Analizując strukturę rodzajową na drogach zamiejskich, należy brać pod uwagę ruch pojazdów osobowych i ciężarowych, jak również maszyn rolniczych, o których wielu projektantów zapomina. Jeśli na drodze występuje stosunkowo duże natężenie ruchu pojazdów rolniczych czy ciężarowych (np. typu TIR), to daje nam to jasny sygnał do zaprojektowania odpowiednio szerokiej jezdni. Nie należy w tym wypadku projektować dróg o szerokości jezdni poniżej 6,0 m, gdyż doprowadzi to do występującego często zjawiska najeżdżania kołami bezpośrednio na strefę krawędziową, która jest przeważnie najsłabszym elementem całej konstrukcji nawierzchni. Warto w tym wypadku rozważyć również wykonanie umocnionego lub utwardzonego pobocza, które będzie w stanie przenieść sporadyczny ruch pojazdów ciężkich bez istotnych uszkodzeń i deformacji.
Spękania i zniszczenia krawędziowe
Zniszczenia nawierzchni w formie spękań powierzchniowych na drogach zamiejskich najczęściej mają swoje źródło w uszkodzonych strefach krawędziowych. Przy małej szerokości drogi ciężkie pojazdy ciężarowe i rolnicze są zmuszone poruszać się tuż przy krawędzi, a czasami nawet zjeżdżać na pobocze, co powoduje duże chwilowe naciski na krawędź warstw bitumicznych.
Pod wpływem tych nacisków przy krawędzi dochodzi do kumulowania się deformacji, które w konsekwencji prowadzą do pojawiania się mikropęknięć siatkowych. Z czasem spękania te istotnie osłabiają warstwę asfaltową, prowadząc do dalszej degradacji.
Jeśli w porę nie zostaną wykonane zabiegi remontowe, to nawierzchnia zacznie
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
