Wzrost natężenia ruchu drogowego przy jednoczesnym promowaniu i rozwoju komunikacji publicznej sprawia, że odcinki przy przystankach autobusowych często stają się wąskim gardłem dróg lokalnych. Rozwiązaniem tego problemu jest budowa zatok autobusowych. W artykule przedstawiono wybrane rozwiązania konstrukcyjne dla wydzielonych zatok autobusowych, a także przeanalizowano koszty takiej inwestycji.
Projektując drogi i ulice miejskie, należy również przeanalizować potrzeby związane z komunikacją publiczną i w razie zwiększonego natężenia ruchu autobusowego zaprojektować wydzielone zatoki.
Przy małym ruchu pojazdów komunikacji zbiorowej można dopuścić ich chwilowy postój na jezdni. Warunkiem takiego rozwiązania jest jednak nieduży ruch nie tylko autobusów, lecz także małe natężenie ruchu kołowego na odcinku drogi. W przypadku zbyt dużego ruchu postój autobusów nierzadko wiąże się z niebezpiecznymi manewrami wyprzedzania, kończącymi się czasami poważnymi kolizjami i wypadkami.
W artykule omówiono wybrane rozwiązania konstrukcyjne dla wydzielonych zatok autobusowych. Konstrukcje podzielono na dwa typy: A i B. Pierwszy typ dotyczyć będzie konstrukcji dla średniego i dużego ruchu pojazdów autobusowych, co ma miejsce szczególnie w zabudowie miejskiej. Typ B można stosować na drogach zamiejskich, gdzie natężenie autobusów jest przeważnie znacznie mniejsze.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
