Duże skrzyżowania stanowią istotne utrudnienie dla rowerzystów ze względu na kolizję z ruchem samochodowym, jeśli ruch rowerowy odbywa się w jezdni na zasadach ogólnych, znaczące wydłużenie niektórych relacji spowodowane samymi wymiarami skrzyżowania, a także znacznym wskaźnikiem opóźnienia wynikającym z sygnalizacji świetlnej, jeśli jest ona zastosowana.
Z punktu widzenia ruchu rowerowego duże skrzyżowania to przecięcia dróg, z których przynajmniej jedna ma przekrój dwujezdniowy o 2 lub więcej pasach ruchu (2 × 2) lub jednojezdniowy o co najmniej czterech (wyjątkowo – trzech) pasach ruchu ogólnego. Duża liczba pasów ruchu na wlotach oznacza zazwyczaj wysoką prędkość miarodajną pojazdów, a ruch na relacjach skrętnych w lewo, a niekiedy także na wprost wymaga przeplatania pasów ruchu, co oczywiście przemawia za separacją ruchu rowerowego i samochodowego. Zazwyczaj na drogach dwujezdniowych o przekroju 2 × 2 lub większym a także 1 × 4 ruch rowerowy jest (a przynajmniej docelowo powinien być) prowadzony na drogach dla rowerów. Niekiedy zamiennie prowadzi się go w drogach dojazdowych czy serwisowych wzdłuż nich. Wówczas w rejonie skrzyżowania powinien być wprowadzany na drogi dla rowerów i przekraczać skrzyżowanie przejazdami dla rowerzystów lub przez kładki bądź tunele. Raczej wyjątkowo dopuszcza się prowadzenie w takim przekroju ruchu rowerów w jezdni na pasach ruchu dla rowerów, co wymaga specjalnych rozwiązań na skrzyżowaniach. Na skrzyżowaniu ruch rowerowy powinien być prowadzony tak samo, jak na odcinku między skrzyżowaniami, nawet jeśli bezpośrednio przed skrzyżowaniem liczba pasów ruchu wzrasta w celu obsługi relacji skrętnych – choć niekiedy wskazane mogą być inne rozwiązania, o czym poniżej.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
