Table of Contents Table of Contents
Previous Page  8 / 68 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 8 / 68 Next Page
Page Background

Uszorstnienie nawierzchni

W przypadku nawierzchni, które podczas długolet-

niej eksploatacji uległy wypolerowaniu w warstwie

ścieralnej, często szorstkość można poprawić po-

przez rozgrzanie, spulchnienie i ponowne zagęsz-

czenie warstwy. Jednak czasami zabieg ten może

okazać się niewystarczający, szczególnie przy na-

wierzchniach, które utraciły swoją szorstkość wsku-

tek nadmiernej ilości lepiszcza. Proces remixingu

wychodzi naprzeciw tym problemom, umożliwiając

wprowadzenie do istniejącej warstwy suchej mie-

szanki mineralnej i wymieszanie jej z odzyskaną

mieszanką mineralno-asfaltową. Zabieg ten usunie

przyczynę nadmiernej śliskości nawierzchni, dodat-

kowo zwiększając jej stabilność. Wzrost szorstkości

jezdni zwiększa bezpieczeństwo ruchu, szczególnie

w niekorzystnych warunkach atmosferycznych,

np. podczas opadów deszczu, gdy droga hamo-

wania ulega znacznemu wydłużeniu. Trwałość

uszorstnienia jest zależna od wielu czynników,

w tym głównie od zastosowanego kruszywa i jego

odporności na rozdrabnianie oraz odpowiednio

dobranej ilości asfaltu.

Naprawa zdeformowanych warstw ścieralnych

Jeżeli deformacje ograniczone są do warstwy ście-

ralnej, to naprawę można wykonać poprzez wymie-

szanie istniejącej warstwy z nową, bardziej stabilną

mieszanką mineralno-asfaltową. Zaleca się, aby

mieszanka uzupełniająca charakteryzowała się le-

piszczem o małej wrażliwości termicznej (o dużym

indeksie penetracji). W razie potrzeby nowy asfalt

można wzbogacić o modyfikatory w postaci polime-

rów, aby uzyskać szerszy zakres stanu lepkosprę-

żystego nowej warstwy. W przypadku gdy istniejąca

warstwa ścieralna jest niestabilna ze względu na nad-

mierną ilość lepiszcza, zaleca się dodanie suchego

lub lekko otoczonego piasku, co powinno wystarczyć

do zapewnienia wymaganego wzrostu stabilności

nawierzchni.

Nawierzchnie, które charakteryzują się stosunkowo

niedużymi nierównościami podłużnymi i poprzecznymi,

mogą zostać naprawione poprzez ponowne ich wyprofi-

lowanie na gorąco, bez konieczności dodawania nowego

materiału w postaci lepiszcza lub kruszywa. Jednakże

zastosowanie takiego zabiegu remontowego wymaga

bardzo dokładnej oceny przyczyny powstania uszko-

dzeń i stwierdzenia odpowiedniej nośności zarówno

podbudowy, jak i warstwy ścieralnej.

Naprawa spękanych warstw ścieralnych

Spękania występujące w warstwie ścieralnej mogą

być objawem starzenia się i twardnienia asfaltu. Sku-

teczną metodą walki z tym problemem jest wymie-

szanie istniejącej mieszanki z nową, wyprodukowaną

na bazie miękkiego asfaltu. Zabieg ten spowoduje

skuteczne zmiękczenie asfaltu występującego w ist-

niejącej warstwie ścieralnej i zapobiegnie ponowne-

mu wystąpieniu tego typu spękań w założonym okre-

sie eksploatacji nawierzchni. Dopuszcza się również

dodanie specjalnych środków recyklujących w celu

regeneracji starego asfaltu – poprzez spryskanie nimi

rozgrzanej i spulchnionej warstwy nawierzchni.

Remixing plus i repaving

Technologia repavingu polega na wbudowaniu nowego

dywanika asfaltowego, często o małych grubościach

(tzw. cienkie i ultracienkie warstwy asfaltowe), na wcze-

śniej rozgrzaną, spulchnioną i ponownie wyprofilowaną

starą warstwę ścieralną nawierzchni. Metoda remixing

plus umożliwia ponadto wprowadzenie, podczas pro-

cesu profilowania istniejącej starej warstwy, dodatków

w postaci nowej mieszanki (asfaltu i kruszywa). Zabieg

ten ma na celu poprawę parametrów gotowej MMA.

Technologia repavingu została opracowana przez

firmy Wirtgen i Cutler. Pierwszy raz zastosowaną ją

w 1976 r. w RFN [1]. Całość procesu może wykonywać

jedna maszyna, zwana remixerem lub repaverem. Wy-

korzystanie tych metod pozwala na stworzenie warstw

bardziej wytrzymałych i stabilnych niż w przypadku tech-

nologii remixingu i reformingu, lecz jednocześnie wiąże

się z większymi kosztami wykonania i koniecznością

dowozu nowej mieszanki do wykonania dywanika. Dzięki

wykorzystaniu starych warstw nawierzchni standardo-

wą grubość nakładki asfaltowej można zredukować

z 4–5 cm do 1,5–3 cm, przy zachowaniu bardzo dobrych

właściwości wytrzymałościowych oraz użytkowych go-

towej nawierzchni.

Fot. Wirtgen

N R 6 L U T Y 2 0 1 3

6

utrzymanie dróg