Analiza zalet i wad już zrealizowanej inwestycji pozwala na uniknięcie błędów w realizacji kolejnych. W artykule zamieszczamy szczegółową analizę problemów związanych z nawierzchnią pojawiających się w przebiegu trasy Green Velo oraz propozycje ich rozwiązania.
Na trasie Green Velo występuje wiele miejsc problemowych, niekiedy o dużej uciążliwości, w postaci: niedokończonych fragmentów inwestycji, nielogicznych rozwiązań organizacji ruchu, niespójnego oznakowania, wysokich i trudnych do pokonania rowerem krawężników. Wszystko to negatywnie wpływa na wizerunek całego projektu oraz bezpieczeństwo i komfort jazdy.
Kłopoty z rodzajem nawierzchni
Standardy europejskie (EUROVELO) wymagają, aby minimum 80% trasy szlaku rowerowego prowadzić po nawierzchni asfaltowej. Tymczasem rzeczywistość jest zgoła odmienna. Największym problemem są drogi lokalne o nawierzchni gruntowej, niecałkowicie odseparowane od ruchu pojazdów, zwłaszcza ciężkich, które szybko powodują niszczenie nawierzchni. Takich dróg jest około 300 km i w dużej mierze psują wizerunek szlaku. Naliczono 686 punktów zmian rodzajów nawierzchni, czyli średnio zmiana następuje co 2,7 km. Z dobrej nawierzchni asfaltowej wjeżdża się nagle w piach lub w błoto, co powoduje duże zmęczenie i irytację rowerzystów.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
