Prawidłowo zaprojektowane i utrzymane zadrzewienie przydrożne spełnia wiele praktycznych funkcji. Od pewnego czasu temat drzew przy drodze budzi wiele kontrowersji. W artykule omówiono znaczenie zadrzewienia przydrożnego i zasady jego projektowania oraz przybliżono podstawowe roboty pielęgnacyjne związane z utrzymaniem zieleni rosnącej w pasie drogowym.
Zieleń przydrożna to roślinność umieszczona w pasie drogowym mająca na celu ochronę użytkowników drogi przed oślepieniem przez pojazdy nadjeżdżające z kierunku przeciwnego, ochronę drogi przed zawiewaniem i zaśnieżaniem, ochronę przyległego terenu przed nadmiernym hałasem, a także zanieczyszczeniem powietrza, wody i gleby. W zależności od jej wysokości zieleń przydrożną dzieli się na:
- niską, na którą składają się rośliny o wysokości do 40 cm (trawy lub niskie krzewy),
- średnią, którą stanowią drzewa i krzewy o wysokości do 40 cm, nie wyższe jednak niż 4 m,
- wysoką, czyli drzewa i krzewy o wysokości przekraczającej 4 m.
Tak więc zadrzewienie jest rodzajem średniej i wysokiej zieleni przydrożnej. Na zadrzewienie składają się drzewa i krzewy w granicach pasa drogowego (pojedyncze drzewa lub krzewy albo ich skupiska niebędące lasem) wraz z terenem, na którym występują, i pozostałymi składnikami szaty roślinnej tego terenu, spełniające cele ochronne, produkcyjne lub społeczno-kulturowe.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
