Kwestia trwałości konstrukcji w kontekście widocznych zmian klimatu (stały trend) oraz efektów tych zmian widocznych w postaci ekstremalnych zjawisk pogodowych (sytuacje chwilowe), wskazują na konieczność uwzględnienia zmian w podejściu projektowym. Jednym z takich elementów jest zjawisko przemarzania gruntów, które w przypadku konstrukcji nawierzchni drogowych może mieć istotny wpływ na jakość i trwałość podbudowy z uwagi na potencjalną wysadzinowość niektórych podłoży.
Kwestia trwałości konstrukcji w kontekście widocznych zmian klimatu wskazuje na konieczność uwzględnienia zmian w podejściu projektowym. Jest to zgodne z Dyrektywą unijną M/515 z 2012 r. [1], w której to wskazano potrzebę budowania i utrzymania bardziej odpornej na zmiany klimatu infrastruktury, poprzez wskazanie zmian w zakresie standardów w priorytetowych sektorach tj. transport, energetyka i budownictwo. W zakresie projektowym dotyczy to norm tzw. Eurokodów (EN 1990-1999), gdzie najbardziej istotne z punktu widzenia zmian klimatycznych są części dotyczące obciążenia śniegiem (EN 1991-1-3), oddziaływania wiatru (EN 1991-1-4) oraz oddziaływania termicznego (EN 1991-1-5). Wnioski z prac zleconych w tym zakresie w poszczególnych krajach (oceny wrażliwości poszczególnych sektorów i obszarów na zmiany klimatu, np. w Polsce Projekt KLIMADA z 2013 r. IOŚ-PIB [9]), wskazują na realną potrzebę aktualizacji i porównania zapisów poszczególnych norm budowlanych z wynikami prognozowanych zmian klimatu.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
